

هر روز پست میذاری، زحمت میکشی، با امید میای.
ولی آخرش چی؟ زهی خیال باطل!
من خودم شش ماه هر روز تولید کردم. پشتکار داشتم، ولی نتیجهای نگرفتم.
و خیلیهای دیگه هم همینطور. مشکل تنبلی یا بیاستعدادی نیست، مسیر اشتباهه.
اینا مهمترین چیزاییه که فهمیدم واقعاً مخاطب میسازه:
هر لایک و کامنت و دایرکت یه نشونهست.
خیلیا بیخیالش میشن، ولی اون پیام ساده میتونه یه فرصت باشه.
نکته: واکنشها رو مثل داده ببین. دستهبندی کن، پیگیری کن. ابزارهایی که پیامها رو یکجا جمع میکنن واقعاً نجاتبخشن.
پستکردن فقط عمله.
جایگاه یعنی بقیه بدونن تو کی هستی، به درد کی میخوری و چرا باید تو رو دنبال کنن نه بقیه رو.
نکته: پیام اصلیت رو بساز و همهجا تکرارش کن.
همه دنبال وایرالن، ولی اصل ماجرا توی رابطهها شکل میگیره:
یه دایرکت ساده میتونه بشه همکاری یا مشتری.
نکته: سیستم بذار برای جواب دادن و پیگیری، نه اینکه فقط به شانس تکیه کنی.
بهجای اینکه بگی «بیاید لایک کنید»، بگو «اگه خوشت اومد، این کارو بکن».
هر محتوا باید یه مسیر مشخص داشته باشه.
کسی دنبال بینقصی نیست. مردم میخوان ببینن تو در حال رشد و تجربهای.
وقتی مسیرت رو نشون بدی، همراهت میشن.
واکنشها = سرمایه
جایگاهت رو واضح کن
گفتگوها رو به رابطه واقعی تبدیل کن
راه بده، فقط صدا نزن
رشدتو با مردم به اشتراک بذار
خیلیا با یه لینک بیو و امید و دعا میخوان امپراتوری بسازن.
ولی تو میتونی با سیستم و ارتباط درست، واقعاً صاحب مخاطب بشی.